Τέλος.

Δε μου έχει μείνει ίχνος αισιοδοξίας.

Ας με βοηθήσει κάποιος.

Έχω νερό!!! Είχα από την εποχή του ΟΤΕ να πάρω μπουκαλάκι.

Είμαι πλούσια.

Έχω τον αστείρευτο πλούτο.

Εκατομμύρια.

Δισεκατομμύρια.

Και δεν κάνω πλάκα.

Η οικογένειά μου.

Οι άνθρωποι που είναι κοντά μου και με αγαπάνε.

Αυτοί είναι τα εκατομμύριά μου.

Αχ! με συγκίνησαν πάλι.

Πεινάω αλλά δεν ξέρω αν έχει μόλικς

Κι όμως, η ευτυχία πηγάζει από μέσα μας.

Αν εκπέμψεις θετικότητα, θετικότητα θα λάβεις.

Αν εκπέμψεις μιζέρια, η αποστροφή θα είναι το κύριο χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς των άλλων προς εσένα.

Μακριά από τη μιζέρια, παιδιά.

Μακριά.

Θέλει κυνήγι η ευτυχία.

Νιώστε την.

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος.

Παλιά ήξερες γραφομηχανή και όλοι σε παρακαλούσαν να πας σε αυτούς να δουλέψεις.

Συν τοις άλλοις, όσοι γνώριζαν γραφομηχανή, το απέκρυπταν όταν ήταν να εκτελέσουν τη στρατιωτική τους θητεία, για να μην τους δώσουν ανώτερες θέσεις και πήξουν.

Τώρα οι εργοδότες ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν τι ζητάνε.

Τα σκέφτηκα και μελαγχόλησα πάλι.

Σιχτίρ.

Είναι πολλά 250 ευρώ;

Και αν ναι, τι να κάνω για να τα αποκτήσω;

Είναι και αυτό το κακό που έχω, αν μου μπει η ιδέα να πάρω κάτι, θέλω το καλύτερο.

Αν μου κάνει δώρο την κλειδαριά, όλο και κάτι γίνεται.

Αχ! Καταραμένη φτώχεια.

Edit 24/4/2010: Τελικά 280 χωρίς την κλειδαριά :P

Ψέμα.

Νέα εποχή αρχίζει.

Προοπτικές; Ευοίωνες; Δυσοίωνες; Κανείς δεν ξέρει.

Το θέμα είναι να ΖΕΙΣ. Με κάθε έννοια του όρου.

Να ανοίξει λίγο ακόμα ο καιρός και πολύ όμορφα πράγματα θα γίνουν.