Edit γρήγορα, ρε, τίτλο δεν έβαλα

Ο φόβος τελικά υπάρχει ή είναι μέσα μας;

Γιατί μόνοι φοβόμαστε, ενώ ένας και μόνο ένας άνθρωπος δίπλα μας είναι αρκετός για να νιώσουμε ασφάλεια;

Μήπως η διηνεκής αναζήτηση της ασφάλειας είναι και αυτή που μας περιθωριοποιεί προσδίδοντάς μας το αντίθετο συναίσθημα;

Η ζωή είναι πολύπλοκη και συνάμα τόσο απλή.

Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αλλά μέσα στο μεγαλείο της, είναι καλύτερα να βλέπουμε τα πράγματα απλά, αλλιώς χάνουμε τη μπάλα.

Δεν ξέρω πια τι να πιστέψω.

Αυτό που ξέρω είναι ότι έχω αφήσει τον εαυτό μου απροστάτευτο από τους φόβους τον τελευταίο καιρό, και η κατάσταση που επικρατεί στο ευρύτερο περιβάλλον (πολύ ευρύτερο - σε επίπεδο κράτους ένα πράγμα) δε βοηθάει καθόλου.

Θέλω να συνέλθω.

Πρέπει να συνέλθω.

Θα τα καταφέρω.