τίρου ρίρου

Πόσο γριά μπορεί να είσαι όταν τρως για βράδυ τοστ και σου έρχεται βαρύ; 

Μα πόσο γριά πια;

Ελληνάρα μαλάκα κοίτα και λίγο μπροστά σου

Οδηγήστε μεθυσμένοι όλοι ζώα να σκοτώνετε τον κόσμο. 
Μπορείτε. Είστε γαμάτοι οδηγάρες ρε. 
Μπορείτε να οδηγείτε και ντίρλα. 
Αντριλίκι του κ*λου. 
Αντίο Τανίνα. Μακάρι το παλικάρι και εσύ να είστε τα τελευταία θύματα.

Όξινη βροχή

Κι όμως, είναι πάλι η ώρα να πάω για ύπνο πριν μου περάσει η νύστα και επέλθει πάλι η εγρήγορση. Διότι μετά ποιος ξυπνάει στις 6; Πριν ακόμα η μέρα να φέξει;

λα λα λα λα λα λα

Keyword analysis

Κοίτα να δεις που το καμένο βλογ μου έχει και κλικς από ευρετήριο.

Num	Perc.	Search Term
	5	31.25%	καμια αύξηση θα πάρο
	3	18.75%	καμια αυξηση θα παρουμε
	1	6.25%	KΑΜΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ?
	1	6.25%	καμια αύξηση θα πάρουμε ;
	1	6.25%	ΤΩΝ ΑΓΑΠΩ
	1	6.25%	aaaazaaaaaaaaaaaaaaaa
	1	6.25%	ιθακη
	1	6.25%	ΑΥΞΗΣΗ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ
	1	6.25%	aaaaaaaaaaaaaaaaaa
	1	6.25%	αφου σου το πα
	16	100.00%

Ζωή

Τι συμβαίνει τελικά όταν κάτι ζει στα όνειρά σου;
Είναι όνειρο ή κρυμμένη αλήθεια;

Cinemascope

Υπάρχει μία περίπτωση να τα παίζει το πισί μου.

Και όχι, δεν εννοώ το facebook που ήδη τα έχει παίξει.

Πέραν αυτού, νυστάζω. Και πάντα μόνο όταν νυστάζω αποφασίζω να γράψω κάτι σε αυτό εδώ το απίστευτο μπλόγκι.

Συνεπώς, καληνύχτα σας.

Αφού σου το 'πα

Γιατί προσπαθείς πάντα να πείσεις ότι ισχύει κάτι άλλο από την πραγματικότητα;

Αφού ούτε εσύ δεν το πιστεύεις.

Και ξέρεις ότι τα μεγαλύτερα ψέματα τα λέμε στον εαυτό μας.

Παραδέξου κάποια στιγμή ότι έχεις κάνει λάθος πριν να είναι αργά.

Να προλάβεις να αλλάξεις ρότα στη ζωή σου.

Επιτέλους σταμάτα να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου.

Δεν πιάνει.

Παιχνιδάκι!!!!!

Αφού ο αγαπητός τόσο δα με προσκάλεσε, δε μπορώ να μη συμμετάσχω!

Οι κανόνες έχουν ως εξής: αναφέρουμε τον μπλόγκερ που μας προσκάλεσε στο παιχνιδάκι, γράφουμε 10 πράγματα που αγαπάμε πολύ και προσκαλούμε άλλους 10 να κάνουν το ίδιο.

Ξεκινάω.

1. Αγαπώ το ΓΠΑ και ό,τι αυτό περιλαμβάνει.
2. Αγαπώ τη μαμά μου, το μπαμπά μου, το αδελφάκι μου, τα φιλαράκια μου και τον κόσμο όλο.
3. Αγαπώ τη θάλασσα και το καλοκαιράκι.
4. Αγαπώ το αμάξι μου (και το καινούριο και το παλιό) και το laptop μου και τα φυτάκια μου και τις γλάστρες τους και τις κάλτσες μου και τα τζην μου και τους μαρκαδόρους μου και όλα μου τα πενιχρά υπάρχοντα γενικότερα.
5. Αγαπώ όσους πανέμορφους έχουν μηχανή και θέλουν να με πάνε βόλτα (αρκεί να έχω μαζί το κράνος μου).
6. Αγαπώ το mtb μου και θα το αγαπώ ακόμα πιο πολύ όταν αγοράσω τα big apple.
7. Αγαπώ το γάλα με καφέ.
8. Αγαπώ την Ακρόπολη και το Θησείο και το Μοναστηράκι και τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Και τη Φωκίονος Νέγρη.
9. Αγαπώ τον ύπνο.
10. Αγαπώ τα all star και τα nike. Είναι τα μόνα που αξίζουν να λέγονται παπούτσια.

Δε σας χάλασε που είστε υποχρεωμένοι να παίξετε:

astakoulis

Λεμόνι

ALHTIS

aoratos

Los Fytos de La Noche

Kate

Zina Zinaki

Lady Be

Obsession

mits

γιατί 10 έχω όλους κι όλους που με διαβάζουν οπότε τι να κάμω η κακομοίρα.

Πεθαίνω

Έχω τουλάχιστον δύο άσπρες τρίχες στο μαλλί μου.

Αντίο κόσμε άδικε.

Μια ήρεμη απογευματινή βόλτα στην αγορά του Βύρωνα.

Ή τι μπορεί κανείς να δει στις βιτρίνες.

Βιτρινούλα 1

Βιτρινούλα 2

Καμια αύξηση θα πάρουμε;

Πρέπει να κλείνουμε τα παντζούρια μόλις πιάσει το σκοτάδι, γιατί μπαίνουν έντομα.

Λογιών λογιών όμως.

Σήμερα είχαν την τιμητική τους οι κατσαρίδες.

Ευμεγέθεις, όπως όλες οι αθηναϊκές κατσαρίδες που σέβονται τον εαυτό τους.

Όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις παρακαλώ.

Ευτυχώς που υπάρχουν οι πρεσβύτεροι εις την οικίαν και παίζουν το ρόλο των guostbusters.

Ή μάλλον, cockroachbusters.

Yeah!!

Edit γρήγορα, ρε, τίτλο δεν έβαλα

Ο φόβος τελικά υπάρχει ή είναι μέσα μας;

Γιατί μόνοι φοβόμαστε, ενώ ένας και μόνο ένας άνθρωπος δίπλα μας είναι αρκετός για να νιώσουμε ασφάλεια;

Μήπως η διηνεκής αναζήτηση της ασφάλειας είναι και αυτή που μας περιθωριοποιεί προσδίδοντάς μας το αντίθετο συναίσθημα;

Η ζωή είναι πολύπλοκη και συνάμα τόσο απλή.

Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αλλά μέσα στο μεγαλείο της, είναι καλύτερα να βλέπουμε τα πράγματα απλά, αλλιώς χάνουμε τη μπάλα.

Δεν ξέρω πια τι να πιστέψω.

Αυτό που ξέρω είναι ότι έχω αφήσει τον εαυτό μου απροστάτευτο από τους φόβους τον τελευταίο καιρό, και η κατάσταση που επικρατεί στο ευρύτερο περιβάλλον (πολύ ευρύτερο - σε επίπεδο κράτους ένα πράγμα) δε βοηθάει καθόλου.

Θέλω να συνέλθω.

Πρέπει να συνέλθω.

Θα τα καταφέρω.

Δε νομίζω...

Λοιπόν, νυστάζω τόσο, μα τόσο πολύ και το περίεργο είναι ότι πάντα μου έρχεται να γράφω στο βλογ ετούτο μόνο όταν νυστάζω.

Τυχαίο;

Σε ποια επίπεδα ποιότητας κινείσαι;

Είμαι ηλίθια και χαζή.

Τώρα καλά να πάθω.

Όταν είμαστε χαζοί και το ανακαλύπτουμε πονάει.

Συν του ότι όταν το πούμε στους άλλους μας τη λένε και έχουν και δίκιο,

και αισθανόμαστε ακόμα πιο χαζοί.

Το πουλί

Η έλλειψη ύπνου έχει τραγικά αποτελέσματα στη ζωή του ανθρώπου.
Την επόμενη ημέρα, τον καθιστά κοτόπουλο.

Πουλ πουλ πουλ πουλ

Καλό μήνα!

Έχω ένα déjà vu καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. Είναι πολύ σπαστικό αυτό το πράγμα. Ανά μισή ώρα μου σκάνε φλασιές. Με αφορμή το ο,τιδήποτε κάνω ή συζητάω σήμερα, συμβαίνει το εξής παράδοξο: σαν κάτι να πάω να θυμηθώ, σαν μια φευγαλέα εικόνα, ένα κάτι τις και αμέσως φεύγει. Και μένω με την απορία.

Μου έχει ξανασυμβεί αυτό κατά καιρούς.

Θα πέσω να κοιμηθώ.

Αν συνεχιστεί και αύριο, το πιθανότερο είναι ότι αρχίζω και μουρλαίνομαι.

Ένα λουλουδάκι μέσα στο μίζερο αστικό τοπίο.

Ξυπνάς νωρίς νωρίς για να προλάβεις.

Κάνεις ένα μπάνιο και φεύγεις.

Παίρνεις το λεωφορείο -το οποίο είναι τίγκα στον κόσμο- για να πας στα κεπ.

Έχουν κλείσει την Κάνιγγος.

Δεν πτοείσαι όμως γιατί τα κεπ είναι κοντά.

Πας στα κεπ και τους έχουν απολύσει όλους και δουλεύουν μόνο τρία άτομα και κάνεις τρία χρόνια να τελειώσεις τρεις επικυρώσεις.

Δεν πτοείσαι όμως γιατί έχει περάσει μόνο μία ώρα από την αρχή και το εισιτήριο σε καλύπτει για άλλη μισή ώρα.

Πας πάνω στην Ακαδημίας, αφού έχεις ήδη ψάξει στο ίντερνετ ότι τα σωστά λεωφορεία είναι δύο και θα κατέβεις σε συγκεκριμένη στάση.

Περνάει το ένα από τα δύο -το οποίο είναι τίγκα στον κόσμο- και το παίρνεις και κατεβαίνεις στη σωστή στάση.

Έλα όμως που ανακαλύπτεις ότι αυτή τελικά δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι, αν και φαινομενικά και βάσει λογικής θα έπρεπε να είναι.

Απλώς του άλλου λεωφορείου η στάση είναι πιο κοντά.

Δεν πτοείσαι όμως γιατί έχεις συνηθίσει το περπάτημα και αποφασίζεις να διασχίσεις όλα τα βουνά και τα λαγκάδια.

Δεν καταλαβαίνεις όμως πού είσαι ακριβώς και παίρνεις μια τηλεφωνική επιβεβαίωση από το αδελφάκι σου.

Και βρίσκεις τελικά το μέρος

το οποίο όμως δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι, αν και φαινομενικά και βάσει λογικής θα έπρεπε να είναι.

Και κοιτάς σα χαμένη

και ξαναπαίρνεις τηλέφωνο το αδελφάκι

και τσουπ!

να τος.

ο όμορφος οδηγός λεωφορείου σου την πέφτει.

και σου λέει ένα σωρό αρλούμπες για να περάσει το δεκάλεπτο μέχρι να ξεκινήσει από την αφετηρία.

Εσύ τις ακούς και χαζογελάς αλλά κατά βάθος δεν πιάνουν αυτά σε τα μας

και σε ξεκινάει το λοιπόν ο οδηγός και σε παίρνει και σένα και σε πάει στην επόμενη στάση που είναι (επιτέλους) η σωστή

και πριν σε αφήσει

σου ζητάει το τηλέφωνό σου για να πάτε για ένα καφεδάκι

και εσύ αρνείσαι, και ευχαριστείς με πολύ ευγενικό τρόπο για την πρόθεσή του να σε βοηθήσει να βρεις το μέρος που έψαχνες.

και η ζωή κυλάει

και κάνεις τη δουλειά σου

και παίρνεις το έτερο λεωφορείο -το οποίο είναι τίγκα στον κόσμο- και επιστρέφεις μετά από μιάμιση ώρα σπίτι σου.

Τέλος.

Δε μου έχει μείνει ίχνος αισιοδοξίας.

Ας με βοηθήσει κάποιος.

Έχω νερό!!! Είχα από την εποχή του ΟΤΕ να πάρω μπουκαλάκι.

Είμαι πλούσια.

Έχω τον αστείρευτο πλούτο.

Εκατομμύρια.

Δισεκατομμύρια.

Και δεν κάνω πλάκα.

Η οικογένειά μου.

Οι άνθρωποι που είναι κοντά μου και με αγαπάνε.

Αυτοί είναι τα εκατομμύριά μου.

Αχ! με συγκίνησαν πάλι.

Πεινάω αλλά δεν ξέρω αν έχει μόλικς

Κι όμως, η ευτυχία πηγάζει από μέσα μας.

Αν εκπέμψεις θετικότητα, θετικότητα θα λάβεις.

Αν εκπέμψεις μιζέρια, η αποστροφή θα είναι το κύριο χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς των άλλων προς εσένα.

Μακριά από τη μιζέρια, παιδιά.

Μακριά.

Θέλει κυνήγι η ευτυχία.

Νιώστε την.

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος.

Παλιά ήξερες γραφομηχανή και όλοι σε παρακαλούσαν να πας σε αυτούς να δουλέψεις.

Συν τοις άλλοις, όσοι γνώριζαν γραφομηχανή, το απέκρυπταν όταν ήταν να εκτελέσουν τη στρατιωτική τους θητεία, για να μην τους δώσουν ανώτερες θέσεις και πήξουν.

Τώρα οι εργοδότες ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν τι ζητάνε.

Τα σκέφτηκα και μελαγχόλησα πάλι.

Σιχτίρ.

Είναι πολλά 250 ευρώ;

Και αν ναι, τι να κάνω για να τα αποκτήσω;

Είναι και αυτό το κακό που έχω, αν μου μπει η ιδέα να πάρω κάτι, θέλω το καλύτερο.

Αν μου κάνει δώρο την κλειδαριά, όλο και κάτι γίνεται.

Αχ! Καταραμένη φτώχεια.

Edit 24/4/2010: Τελικά 280 χωρίς την κλειδαριά :P

Ψέμα.

Νέα εποχή αρχίζει.

Προοπτικές; Ευοίωνες; Δυσοίωνες; Κανείς δεν ξέρει.

Το θέμα είναι να ΖΕΙΣ. Με κάθε έννοια του όρου.

Να ανοίξει λίγο ακόμα ο καιρός και πολύ όμορφα πράγματα θα γίνουν.

Νταχτιρντί και κουβερλί

Τόση νύστα κι όμως τόση αντίρρηση στο να πέσω για ύπνο.

Το λιώσιμο στο pc συνεχίζει ακάθεκτο.

Μία απόφαση είναι βέβαια, αν την πάρω, τόσο το καλύτερο.

Τα κορμιά και τα μαχαίρια

Κάτι που ανοίγει ο καιρός, κάτι που μου περνάει το κρύωμα, μια νότα αισιοδοξίας πλανάται στον αέρα, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις των ειδικών.

Κι όμως.

Απολύομαι από τη δουλειά.

Δεν υπάρχει προοπτική άμεσα να βρω κάτι άλλο.

Δεν έχω αποθέματα λίπους πάνω μου ώστε να ζήσω χωρίς τροφή για αρκετό ακόμη χρονικό διάστημα.

Κρίση. Με πιάνει κρίση.

Κι όμως.

Τι ωραία που μυρίζουν τα ανθάκια της νεραντζιάς στο δρόμο.

Τι ωραίο που είναι το τζην μου το μπουφανάκι το σκούρο που ήταν πανάκριβο αλλά εγώ το πήρα πριν από 7 χρόνια στις εκπτώσεις από 90 ευρώ 30 και έχει βγει τέλειο λέμε.

Τι ωραία που υπάρχει λεωφορείο εδώ απέξω που σε πάει κατευθείαν στο Μοναστηράκι.

Κι όμως.

Να ξεκινήσω επιτέλους μαθήματα για μηχανάκι ή θα τελειώσει νωρίτερα το αποθεματικό;

Να βρω κανέναν να τον εκμεταλλευτώ ώστε να γίνω μάνα (μιας και πλησιάζει η κρίσιμη ηλικία) και μετά να τον πετάξω σαν στυμμένη λεμονόκουπα;

Ρε σε λίγο δεν θα έχουμε να φάμε σε λέωωωωωωωωωωωωωωωω. Σύνελθε.

Κρίση. Με πιάνει κρίση.

Κι όμως.

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι:

Τι ωραίος που είναι ο καλοκαιρινός ο ήλιος.

Τέλος.

Αγώνας δρόμου

Τρέχουν οι μύτες μου.

Και οι τέσσερις.

Διαγωνίζονται ποια θα φτάσει πρώτη.

Κάθε μία με δύο ώρες ξυπνούσα για να φυσήξω.

Σύνολο τουλάχιστον 6 φορές. Το μέτρησα από τα χαρτομάντηλα.

Πόσο χαζός μπορεί να είναι ένας που δεν κρυώνει στη Γερμανία με τον ψόφο και κρυώνει εδώ με τους 23 βαθμούς; Πόσο;

Το δίλημμα

Να φάει κανείς ή να μη φάει;

Ιδού η απορία.

Εγώ πάντως πείνασα και λέω να φάω.

Δεν πουλάμε, χαρίζουμε

Θέλω και γω να μου χαρίσουν κάτι.

Χαρίστε μου κάτι βρε.

Όχι τη χαριστική βολή.

Δωράκι θέλω.

Βιβλίο μαγειρικής

Το καλύτερο βιβλίο συνταγών αυτή την εποχή.

Ίσως εκείνο που ζητάς, εγώ να μην το έχω, κι απ' ό,τι ονειρεύτηκες, εγώ πολύ ν' απέχω.

Να βρει κανείς δουλειά ή να μη βρει;

Ιδού η απορία.

Και αν βρει, τι δουλειά να βρει;

Ιδού η δεύτερη απορία.

Υπάρχει περιθώριο επιλογής ή να πάει κάπου όπου ζητάνε θύματα και όχι εργαζόμενους και να είναι και ευχαριστημένος;

Ιδού η τρίτη και φαρμακερή απορία.

Δίψασα.

3 ώρες από Βερολίνο για Αθήνα.

3 ώρες από το αεροδρόμιο μέχρι το σπίτι.

Πόση χιλιομετρική διαφορά να έχουν;

Δε βαριέσαι.

Προκατειλημμένοι κάφροι σεξιστές με παρωπίδες

Τι ωραία που ήταν στο πανεπιστήμιο...

Τώρα έχουμε μπει στα σκατά.

Το δύσκολο είναι να παραδεχτούμε το γεγονός ότι αυτό θα διαρκέσει για πάντα.

Δε θέλω να το πιστέψω με τίποτα.

Θέλω να μείνω για πάντα στο πανεπιστήμιο με όλα τα αγαπημένα μου φιλαράκια.

Ας με σώσει κάποιος από την πραγματικότητα plz.

Oh rLY??

Έχω βαρεθεί πλέον αυτή τη συζήτηση.

-Πόσων χρονών είσαι;

-28.

-Αλήθεια; Δε σου φαίνεται!

Ε ναι λοιπόν, φαίνεται. Και πάψε ρε φιλαράκι επιτέλους να μου χρυσώνεις το χάπι.

Βαριέμαι

Γράψτε βρε κανα καινούριο ποστ εσείς που σας παρακολουθούμε, να έχουμε κάτι να διαβάζουμε. Άντε να σας δω. Σβέλτα.

Βουρ!

Καλέ από πότε έχω να γράψω;

Ευτυχώς που κοίταζα τα blogs των άλλων και το ανακάλυψα.

Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω.

Η ζωή είναι μια ατέλειωτη καταπίεση.

Σε δύο μηνάκια (και βγάλε) θα με φύγουν από τη δουλίτσα μουυυυυ και θα πέσει πείνααααααα σνιφ κλαψ λυγμ ωιμέ. Παρόλα αυτά εγώ θα αντισταθώ σθεναρά στο σάπιο κατεστημένο και θα ψάξω για άλλη δουλίτσα ωλαρία ωλαρά.

Εκτός αυτού, στο Βερολίνο η θερμοκρασία επιμένει να βρίσκεται στο -6 και δε λέει να ανέβει.

Θα μπορούσα να κάθομαι ώρες εδώ να γράφω για να έχω δικαιολογία να μη μαζέψω το αχούρι μου, αλλά δεν πάει άλλο η κατάσταση γιατί ήδη τα βουνά από αντικείμενα έχουν κατακλύσει όλα τα ελεύθερα οριζόντια επίπεδα και σιγά σιγά πάνε βουρ προς τα κατακόρυφα.

Οπότε ήρθε η στιγμή να λάβουμε θέσεις για δράση.

Εμπρός λοιπόν καλό μου μαζευτήρι. Κάνε ένα φσουτ και μάζεψέ τα όλα στο δωμάτιο!

ΔΙΨΑ

Για να ξεδιψάσω, πρέπει να πάω να βάλω νερό.

Για να πάω να βάλω νερό, πρέπει να πάω μέσα.

Για να πάω μέσα, πρέπει πρώτα να σηκωθώ από εδώ.

Ωιμέ! τι είναι αυτό που μας βρήκε απογευματιάτικα.

Και μετά το καθισιό, τι;

Πόσο, μα πόσο βαριέμαι να γράφω στο blog. Κι όμως, δεν θα έπρεπε να βαριέμαι γιατί είναι όμορφο να καταθέτεις στο (ηλεκτρονικό) χαρτί τα εσώψυχά σου.

Σήμερα, λοιπόν, ήταν μία πάρα πολύ χαρούμενη μέρα.

Ξύπνησα νωρίς όπως όλο αυτό το τετραήμερο και πήγα με χαρά και κέφι στη δουλειά μου.

Έφαγα και ένα τοστ πριν την έναρξη της βάρδιας και ήρθα στα ίσα μου.

Όταν μία μέρα ξεκινάει όμορφα, όμορφα συνεχίζεται.

Έτσι κι έγινε.

Ήμασταν τόσα παιδάκια με τόση χαρά και τόσο κέφι σε αυτή τη γεμάτη φως και ενέργεια αίθουσα του ΟΤΕ και είχε πολύ γέλιο η κατάσταση.

Τώρα είμαι σπίτι και είμαι κοτόπουλο.

Αρνούμαι όμως να κοιμηθώ γιατί βαριέμαι να περπατήσω μισό ολόκληρο μέτρο για να φτάσω μέχρι το κρεβάτι.

Συνεπώς θα κάτσω εδώ στο πισί και θα δω λοβ μπάιτς.

Ο πολιτισμός έχει εξαφανιστεί πλέον από το λεξιλόγιο αλλά και από τον τρόπο ζωής μου.

Παράξενο.

Καιρός να δραστηριοποιούμαστε σιγά σιγά.

Αλλά με τι;

Ιδού η απορία.

Μαλαματένια λόγια

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ’ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ’ έλεγαν Μαρία
και να ‘σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ’ αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ’ άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ’ του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ’ το παλιό μαρτύριο να ‘χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ’ ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ’ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το ‘φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Insomnia

Λοιπόν δεν υπάρχει αυτό το πράγμα.

Είπα κι εγώ να κοιμηθώ νωρίς μιας και πρέπει να ξυπνήσω νωρίς, και τσουπ! εν μέσω νυκτί να το το ονειρούδι μου και με ξυπνάει. Και τώρα γαρίδα το μάτι. Πώς ξανακοιμούνται και πώς ξυπνάνε το πρωί;;;;

Πρέπει να λάβω δραστικά μέτρα για το τέλμα στο οποίο έχω περιέλθει.

Δεν πάει άλλο.

Όταν μάθω και εγώ τι μέτρα θα είναι αυτά, θα σας ενημερώσω.

Προς το παρόν...

AAAAAAAAAAAAAAAAAA

Έχω νεύρα.

Έχω απίστευτα νεύρα.

Δεν ξέρω από πού προέρχονται, αλλά έχουν κατσικωθεί εδώ οπότε τα έχω. Τι να κάνω.

Θέλω να δείρω αγρίως τους πάντες και τα πάντα και πολύ μου αρέσει η ιδέα.

Το απολαμβάνω, πώς να το πω.

Ή μάλλον δεν το απολαμβάνω. Μόνο όταν τους δείρω θα απολαύσω.

Σαν τη διαφήμιση της εποχής μας που έλεγε

"από τις απολαύσεις που μπορείς να απολαύσεις".

Τρέλλλλλλααααααααααααααα και κορδέλα σε αυτό το μπουρδελοκράτος που ζούμε και ακόμα εγώ δεν έχω δει τίποτα.

Η απογοήτευση στο φόρτε της και η απόγνωση σε όλο της το μεγαλείο.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, βρέχει κιόλας (αυτό παρεμπιπτόντως μου άρεσε για σήμερα, έτσι το κάτι διαφορετικό βρε αδελφέ) και έτσι πολύ κλείσιμο μέσα (διαφορετικά θα ήταν κλείσιμο έξω ας πούμε).

Το κακό

το κα

το κα

το κα

το κακό

είναι ότι ακόμα δεν νυστάζω και θα πρέπει να αποφασίσω να φάω.

Θα ήταν τέλεια μία πάστα με πραλίνα φουντουκιού και κομμάτια φουντουκάκι να κάνουν κριτς κριτς κριτς.

Αλλά πού να βρεθούν τέτοια πράγματα εδώ μέσα.

Συνεπώς, πώς ο άνθρωπος να μην έχει νεύρα;

Υπάρχει όμως και η λύση νούμερο δύο.

Να ψάξω να βρω μήπως υπάρχει κανένα φρουτάκι.

Γιά να δούμε τι θα δούμε.

Καλή επιτυχία αγάπες μου.

Σε όλα τα μωρά μου που έχουν εξεταστική.

Ένας μήνας είναι, θα περάσει. Μαζευτείτε όλοι μαζί και βάλτε τα δυνατά σας. Βοηθήστε ο ένας τον άλλο και στηριχθείτε στην ομάδα που θα φτιάξετε. Το αποτέλεσμα θα σας ανταμείψει. Όσο περισσότερο αγαπημένοι είστε, τόσο περισσότερο θα σας λείψουν αυτά τα χρόνια. Διότι η προσπάθεια μετράει. Και αν κάτι πάει στραβά, δεν θα πεθάνουμε. Υπάρχει και ο Σεπτέμβριος. Το βασικό είναι να χαρείτε αυτό που ζείτε, διότι το ομαδικό διάβασμα με κοινό στόχο είναι ό,τι καλύτερο!

Καλή επιτυχία χαζουλάκια μου.

Σας αγαπώ πολύ.

Γιατί;

Γύρνα πίσω αγαπημένε.

Τα πάντα είναι έρημα χωρίς εσένα.

Λείπει το χρώμα σου, η ζωντάνια σου, το φως σου.

ΟΥΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Σάββατο

Έχει πανάθλιο καιρό και είμαι μέσα στη μελαγχολία.
Άμα ξεκινήσει στραβά η μέρα, στραβά συνεχίζεται.
Σνιφ.

Πολύ μουντή ατμόσφαιρα ρε παιδί μου.
Και ακόμα δεν έχω βρει τι θέλω να κάνω στη ζωή μου.

Πόσο πρέπει να κάνει μία ζώνη;

Να που αύριο είναι το μεγάλο event και πάλι δεν έχω τι να φορέσω.

Θα ψάξω να πάρω μία ζωνούλα γιατί αυτή που είχα με τα 2 ευρώ από το παζάρι τελικά χάλασε (και απορώ γιατί).

Επίσης πρέπει να ισιώσω το μαλλί και να προλάβω να φύγω νωρίτερα για τη δουλειά για να πάρω τη ζώνη αν θέλω.

Μην ξεχάσω να πάρω και λεφτά διότι ως γνωστόν τα λεφτά είναι η κινητήριος δύναμη και χωρίς αυτά δεν μπορώ να πάρω ζώνη.

Καλημέρα!

Τι ωραία είναι τελικά να δουλεύεις πρωί.
Θα φύγω και θα πάω σπίτι μου και μετά θα είναι σαν να μη δουλεύω.
Γεια σου ρε Σταύρο τσίφτη που μου έκανες την αλλαγή.

Το μόνο κακό είναι ότι πρέπει να ξυπνάς.
Αλλά αν όλα πάνε καλά και δεν στραβοξυπνήσεις αλλά ισιοξυπνήσεις, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από την πρωινή δουλειά. Τα πάντα γίνονται σωστά αφού σφύζεις από ενέργεια. Και μετά έχεις όοοοοοολη την ημέρα ελεύθερη.

Το κλείνω τώρα γιατί έχει έρθει ο προϊστάμενος και μάλλον θα μας κράξει.
Φιλάκια!!!

Όταν η ανεργία θα σου χτυπήσει την πόρτα

ΜΕΓΑΛΗ εταιρία παροχής υπηρεσιών ζητά Γεωπόνο για μόνιμη απασχόληση για τη θέση Προϊσταμένου Τεχνικού Τμήματος. Η αγγελία αφορά μόνο άνδρες.

Και συνεχίζω εγώ τη διευκρίνιση: Η εργασία αφορά χρήση μηχανημάτων τα οποία απαιτούν τσουτσούνι για να μπορείτε να τα κρεμάσετε. Γι' αυτό και ο διαχωρισμός του φύλου.

Δεν έχω τσουτσούνι ρε παιδιά, σόρυ.

Εξακολουθώ να νυστάζω

Μα τι πράγμα είναι αυτό. Κλείνουν τα μάτια μου όλη μέρα κι όλη νύχτα.

Ας την πέσω κανα ημίωρο μήπως και συνέλθω.

Μιλάμε για πολύ νύστα.

Καλή χρονιά να έχουμε!!!!